Pożegnanie lata....

Lato.
Każdego roku czekam na nie z niecierpliwością.
I każdego roku przemija z prędkością światła.

Tegoroczne uważam za bardzo udane. Nie tylko pod względem pogody.
Długa, piękna wiosna. Drzewa za oknem w salonie chyba z dwa tygodnie stały w pięknej bieli.

Grecja. Piękna jak zawsze, w tym roku świadomie odkryta i pokochana przez Tosię. Wyjazd do Krakowa z Państwem M. Piękne weekendy na działce pod lasem.
Tak wiele i tak szybko przeminęło.

Każdego roku żegnamy lato.
Tak jak na wiosnę topi się Marzannę, tak my każdego roku jedziemy w moje ulubione strony. Ustroń.
Miłość zrodzona już w dzieciństwie.
Nierodzim - Lipowiec, miejsce gdzie jako dziecko biegałam boso po rosie, gdzie przechodziło się Wisłę w pław by w zajeździe kupić frytki. Tyle wspomnień!

Ośrodka już nie ma - ludzie wykupili ziemię i stworzyli piękne, prywatne miejsca zamieszkania (mimo terenu prywatnego wtargnęłam i ze wzruszeniem oglądałam, wspominałam).

Hmmm...
Pogoda w niedzielę dopisała. Choróbsko straszne, co mnie dopadło w czwartek, udało się lekami przegonić.
Widoki - piękne...

Wiem, że jesień też ma swoje uroki. Wyjątkowy smak herbaty, zupa krem z dyni, zapach grzybów....
Pocieszająca jest tylko perspektywa wyjazdu za 2,5 tygodnia. Ale o tym - niebawem :)